Behien campilobacteriosis genitala (BCG) sexu-transmisiozko gaixotasuna da, eta ugalketa-akats goiztiarra eragiten du infektatutako behietan, eta galera ekonomiko handiak eragiten ditu haragitarako behien sektorean. Hala ere, batzuetan, proba horien eraginkortasuna kolokan jartzen da, Cfv-ren erreaktibotasun faltagatik edo Campylobacter fetus subsp. fetus (Cff) prezentziagatik, fenotipikoki eta genomikoki Cfv-ekin lotura estua duelako, edo Campylobacter-en antzeko beste bakterio saprofita batzuen presentziagatik. Gaixotasun honen eragilea Campylobacter fetus subsp. venerealis (Cfv) da, bere biovar intermedius (Cfvi) barne. Diagnostikoa egiteko, kultibo mikrobiologikoa gomendatzen da, eta, ondoren, karakterizazio fenotipikoa, proba biokimikoen bidez.
Duela gutxi NEIKEReko Animalien Osasun Sailak SERIDArekin, Madrilgo Complutense Unibertsitatearekin (SALUVET) eta Algeteko Albaitaritza Laborategi Zentralarekin (LCV) elkarlanean egindako azterlan batean ebaluatu da teknika biokimiko klasikoen (H2Sren ekoizpena zisterinaren erdian eta glizinaren % 1eko tolerantzia) eta BCGren diagnostikorako PCR teknika molekularren arteko bat-etortzea.
Zezen ugaltzaileen esmegmatik (C. fetus eta Campylobacter espeziearen antzeko andui saprofitoak) lortutako andui ondo karakterizatuen eta isolatuen bilduma bat barne hartzen duen 152 isolatuko panel bat aztertu ondoren lortutako emaitzek baieztatu zuten proba biokimikoek mugak zituztela C. fetus espeziearen azpiespezieak eta biobareak behar bezala identifikatzeko. Hala ere, H2Sren ekoizpen-probetan inkubazio-denboretan izandako aldaketa batek (5 egun, 3 izan beharrean) identifikazio fenotipikoa nabarmen hobetzen zuela ere frogatu da. Bestalde, hiru dianaren PCR bidezko anplifikazioak (nahE eta ISCfe1 azpiespezieak identifikatzeko eta L-Cyst ABC garraiagailua) biovarrerako identifikazio zehatza eman zuen, isolatuen genoma osoaren sekuentziazioaren bidez egiaztatu zen bezala, tekniken arteko emaitza diskordanteekin. Genomen analisiak eta, bereziki, H2S ekoizpenarekin zuzenean lotutako geneen sekuentziarenak (L-Cyst ABC eta cysK garraiatzailea) eta ISCfe1 txertatze-elementuarenak (Cfv-en ezaugarria), PCRn oinarritutako identifikazioaren emaitzekin bat datozela erakutsi zuten. Horrela, hiru eskualde interesgarri horiek identifikatzeko PCR bezalako metodo molekularrak erabiltzea tresna baliagarria da ugaztunei lotutako Campylobacter fetus azpiespezieak eta biovarra behar bezala identifikatzeko.
MCIN/AEI/10.13039/501100011033 eta FEDER (RTA2017-00076-00-00 proiektua eta Pre2018-086113 doktoratu aurreko beka) enpresek finantzatutako azterlan honen xehetasunak BMC Veterinary Research-en berriki argitaratutako artikuluan daude eskuragarri, eta esteka honen bidez eskura daitezke.
